Interview met een leidinggevende
Sandra Wanningen blikt terug op het afgelopen jaar
“Het heeft mij persoonlijk veel geleerd, met name over de invulling van mijn rol''
Mijn naam is Sandra Wanningen, ik ben 30 jaar en ben sinds oktober 2019 werkzaam voor de eenheid faciliteit & vastgoed van het St. Antonius Ziekenhuis.
Ik ben begonnen op locatie Nieuwegein en inmiddels werk ik in Utrecht. Onze afdeling, bestaande uit 125 collega’s, is verantwoordelijk voor de patiëntenvoeding en de schoonmaak van de verpleegafdelingen, de moeder & kind afdeling en psychologie en psychiatrie (P&P).
Hoe kijk je terug op afgelopen jaar?
''Het was een bevlogen jaar met zeker een positief randje. Ik was net een half jaar in dienst toen we te maken kregen met corona. We werden ineens geconfronteerd met strenge protocollen om de kans op bestemming zo klein mogelijk te houden. Dit was voor een ieder nieuw en dit bracht ook de nodige spanningen en onzekerheden met zich mee. We kregen te maken met angsten en uitval van medewerkers. Dit vergde een andere manier van aansturen en coachen, waarin zichtbaarheid op de werkvloer erg belangrijk was. Waar in het begin het contact tussen verschillende afdelingen niet optimaal was, werd er door corona steeds meer afgestemd, de medewerkers wisten elkaar beter te vinden en samenwerkingen kregen steeds meer vorm. Ook het belang van onze afdeling, als ondersteunende eenheid in de organisatie, werd ingezien. Om uitgevallen medewerkers tijdelijk te kunnen vervangen en de werkdruk van vaste medewerkers te verlichten is er een groep van 50 studenten aangenomen en in korte tijd getraind. Dit was erg intensief, maar ook bijzonder om te zien hoeveel mensen zich spontaan aanmeldden. In eerste instantie is deze groep ingezet op de schoonmaak, later werden zij ook getraind om het voedingsstuk op te pakken. De studenten hadden ook een rol bij de beddencentrale, het transport, het restaurant en het stewardteam. Al met al was het een hectische periode, maar we hebben het gered. Het heeft mij persoonlijk ook veel geleerd, met name over de invulling van mijn rol. Op basis daarvan is mijn span of control nu kleiner, waardoor mijn belasting minder hoog is en ik meer aandacht heb voor de medewerker op de werkvloer en de begeleiding van verzuim. Dat voelt heel prettig.''
“Ik was net een half jaar in dienst toen we door corona te maken kregen met angsten en uitval van medewerkers”
Heb je te maken met (Long) Covid patiënten in de nabije omgeving? Zo ja, hoe ga je hiermee om?
''Hier heb ik zeker mee te maken gehad. Dat was lastig en soms ook confronterend. De klachten waren niet alleen fysiek, maar ook mentaal van aard. Sommige medewerkers voelden zich erg eenzaam en afgesloten van de buitenwereld. Dit vergde duidelijk een andere aanpak dan wanneer er met name sprake was van fysieke klachten. Het telefonische contact wat ik met de medewerkers had of een persoonlijk geschreven kaartje werd erg gewaardeerd, bijzonder wat zoiets kleins teweeg kan brengen. Naast het persoonlijke contact stond ik voor de medewerkers klaar om ze zoveel mogelijk tot rust te kunnen laten komen, door er bijvoorbeeld voor te zorgen dat er boodschappen in huis waren. De stap terug naar de werkvloer was een hele grote drempel. De meeste medewerkers waren in de veronderstelling dat ze op werk besmet waren geraakt met corona. Hierdoor was de angst voor een nieuwe uitbraak groot. Het reïntegratie proces bestond uit kleine stappen die we met elkaar overwonnen. We begonnen met alleen even koffie drinken, waarna een gesprek volgde over de behoeftes van de medewerker, wat hij/zij nodig heeft en kijken naar de mogelijkheden wat ik voor deze medewerker kan betekenen. Tijdens het re-integratieproces heb ik vooral de regie gegeven aan de medewerker. Gevraagd waar de medewerker klaar voor was op dat moment, hoe zij zich voelde en wat zij dachten wat zij aankonden. Het is van belang om haalbare doelen te stellen, wat kan iemand kan op dit moment en qua werkzaamheden en op welke manier. Belangrijk is dat de medewerker niet te hard van stapel loopt en dat medewerkers zelf nadenken aan welke knoppen er moet worden gedraaid om het herstel te bevorderen. Voor sommigen is het lastig, om ze daarbij te helpen hebben we een werkhervattingsplan op gesteld. Hierin staan alle werkzaamheden beschreven, waarbij de medewerker kan aangeven of iets niet lukt of wel uitvoerbaar is en welke hulpmiddelen evt ingezet moeten worden. De medewerkers hebben deze aanpak als prettig, betrokken maar ook dat ze ervaarden dat er echt naar hen werd geluisterd.''
Biedt het St. Antonius Ziekenhuis interventies gericht op het herstel van (Long) Covid? ''Voor de Faciliteit & Vastgoed medewerkers is een traject met manueel fysio care opgezet, wat op advies van de bedrijfsarts kan worden ingezet. Hierbij kan je kiezen voor een licht of een intensief traject onder begeleiding van een fysiotherapeut en een psycholoog. Op basis van de fysieke en mentale conditie van de medewerker worden er verschillende trainingen aangeboden, bijvoorbeeld pilates of ademhalingsoefeningen. Naast bovenstaand traject biedt het ziekenhuis een nazorg Covid groepsprogramma, dit twaalf weken durende programma is eind augustus van start gegaan. Hiervoor kun je je aanmelden zonder tussenkomst van de bedrijfsarts.''
Heb je tips voor andere leidinggevenden? 1) Blijf in contact met de medewerker en verlies hem of haar niet uit het oog. Bied een luisterend oor en spreek vertrouwen en waardering uit. 2) Geef de medewerker de regie over zijn of haar reïntegratie traject. 3) Focus op wat goed gaat, het positieve en vier de successen, hoe klein ze ook zijn.